Etappe 67 Rabanal del Camino - Ponferrada 37 km .

Vanmorgen op tijd weg ,ik had weinig geslapen wegens veel snurkers op de zaal . Zowel mannen als vrouwen en dan durven ze zagen als uw gsm eens een smske krijgt .

Allee ,vandaag was het tijd , om  mijne steen die ik van thuis meegebracht heb in mijn broekzak te steken en als ik langs het cruz de fierro kom , ga ik het daar achterlaten .Er zijn zo verschillende legendes waarom men dat doet, sommige zeggen dat het met de rug naar het kruis moet , en dan over je schouders gooien .Marc zou zorgen voor een warme koffie daar, hij bleef daar slapen .

Eerst wat foto's  maken , er waren heel wat pelgrims daar , s'morgens zo vroeg .De temperatuur was 5 gr en een strakke bries , koffieke zou wel smaken .Ik had al heel wat hoogtemeters gedaan, dus na de foto's  ,naar de camper voor een lekkere koffie .

Komt daar ineens een Nederlander uit het bos gekropen , met hier en daar zeer, vooral zijn benen , en met de vraag of Marc hem naar Ponforrada kon brengen ? 

Jaja , dat ging , de koffie was maar bijzaak , den Hollander ging voor. 

Ik wandelde  maar verder ,ik had nog heel wat km te doen .

Als ik nu deze morgen geweten had wat me te wachten stond , dan denk ik niet dat ik opgestaan had .Deze etappe was echt niet te doen ,ten eerste had ik meer dan 1000 m hoogteverschil , overal smalle paadjes vol stenen , rotsen ,keien ,geen enkele stap kon ik plat neerzetten,de afgrond was bangelijk dichtbij .

Het was ofwel steil omhoog of steil omlaag , en er kwam echt geen einde aan , niet te doen , ik ben hoger geweest dan in de Pyreneeën,  maar ik was het op t' laatste wel beu .De km waren ook weer veel meer dan we in gedachte hadden . 

Na het voorlaatste dorpje was het alleen nog naast de grote baan, zeker nog 7 km .

Nu kwam ik daar een stuk of 4 jongeren tegen , die onderweg waren met een vriend in een rolstoel .Ene had hem van voor met riemen aan zijn schouders hangen , er was maar een wiel onderaan , een meisje stuurde hem achteraan de goeie richting uit ,zoals een kruiwagen , en aan elke kant nog een gast om te helpen duwen .

Dat was nodig ,want het was nogal een zwaargewicht dat erin zat. Maar chapeau  voor de vrienden die dit zomaar deden ,ook niet gemakkelijk overal .

Ik was ook blij dat ik om 2 uur er was, meteen douchen en het stadje verkend, terraske en voor de honger eens een Spaanse Turk getest , deze is goedgekeurd .

Morgen mogen we pas om 6 uur buiten , dan begint er weer een verhaal !